Een echtpaar, beide 70+, mw. nog vitaal van lichaam en geest en dhr. bekend met de ziekte van Alzheimer. Het valt mw. zwaar dat haar echtgenoot vergeetachtig wordt, maar gaat hier respectvol mee om. Ze geeft haar man sturing in plaats van te corrigeren.
Dementie hoeft geen belemmering te zijn
Dhr. was altijd geïnteresseerd in antiek en werkte graag in de tuin. Van beroep was hij stukadoor, een echt bouwvakker. Alle interesses die dhr. vroeger had zijn door zijn ziekte nu niet meer interessant. Dhr. raakte terneergeslagen omdat hij in de wintermaanden niet meer in de tuin kon werken. Hij vertelde aan zijn dochter, waar hij ieder dinsdag mee op pad ging, dat hij zich nutteloos ging voelen omdat hij niks meer kon. Hij kon geen auto meer rijden, niet ver weg als hij wilde gaan wandelen.
Dochter besprak dit met haar moeder en betrokken casemanager dementie. Zij legt uit dat interesses en hobby’s soms wegvallen en daar hele andere interesses voor terugkomen. Mw. betrekt dhr. bij het huishouden, iets wat 10 jaar geleden niet bespreekbaar was, dhr. was immers een bouwvakker. Dhr. merkte dat hij zich hier nuttig in kon maken, hij vindt plezier in het buiten ophangen van de was. De was wordt niet opgehangen zoals mw. dit zou doen, maar dat maakt niet uit. Dhr. voelt zich nuttig, zit niet bij de pakken neer en heeft een andere dag invulling.
Bovenstaande anekdote geeft weer hoe het leven van ouderen met cognitieve problemen veranderen. Wat wij graag willen bereiken is dat iedere oudere uniek is en zijn of haar beperking geen belemmering is maar juist bekeken wordt wat er nog wel mogelijk is. Geduld en respect staan bij ons hoog in het vaandel.